Als je enkel naar deze foto kijkt zou ik je wijs kunnen maken dat mijn kinderen 's avonds nadat ze klaar zijn met hun huiswerk en hun bord met groenten zonder morren hebben binnengespeeld, gezelschapsspelletjes spelen om dan om 8u proper en fris gewassen met een glimlach in hun bed te kruipen....NOT!!!!!
Wie oh wie heeft mij ooit wijsgemaakt dat alles zoveel makkelijker zou worden als je kinderen in de lagere school zitten? Waarom heeft niemand met grote pancartes, waarschuwingsborden of evidence based studies gezwaaid toen ik het lumineuze idee had om vijf kinderen op de wereld te zetten, dat er een periode zou aankomen waarop er elke dag een veldslag in mijne living zou plaatsvinden? Want wist ik veel dat die bloedjes van mij ruzie kunnen maken waar Trump en Poetin bij verbleken? Haren trekken, stampen, knijpen, spuwen, sjotten,....you name it en ik ben dagelijks ooggetuige van...stoel te dicht tegen een andere, te luid zingen, eerst in de douche willen, platte ipads, scharen die uitgeleend worden en ineens verdwenen zijn,... Echt alle redenen zijn goed om de vlam in de pan te krijgen. Really, waarom had niemand mij daarvoor gewaarschuwd? Dat ik een paar jaar van mijn leven in oorlogsgebied ging moeten vertoeven? En talloze vredesonderhandelingen en wapenstilstanden ten spijt...niets helpt voor langer dan hooguit 5 minuten. De ervaring leert mij ondertussen jammer genoeg dat ze soms laten doorkloppen de efficiëntste manier is om ze te doen ophouden. Want voor elke klop krijgen ze er één terug. Al denk ik ondertussen sterk aan om een schuilkelder te bouwen, geluidsdicht, for sure...want echt, is dat nu echt alleen bij mij? Of hoe gaan jullie hier mee om? #littlebitdesperated
Hier zijn ze zo groot nog niet maar ze kunnen er hier ook al wat van. En hoe meer wij tussenkomen, hoe slechter soms. In de mate van het mogelijke probeer ik ze nu gewoon te laten doen, ze het soms letterlijk zelf te laten uitvechten... lijkt soms beter te werken zoals je zelf zegt... maar natuurlijk hoe meer kinderen, hoe meer kans je hebt op zo een toestanden... ik heb wel een vriendin die soms een koptelefoon opzet en luistert naar muziek en ze dus wel nog in het oog kan houden maar tegelijkertijd zo laat zien aan haar kinderen dat ze het zelf dienen op te lossen... misschien is dat nog een idee ;-)
BeantwoordenVerwijderenNee het is zeker niet alleen bij u zo. Hier lopen er 3 kinderen rond, die als bij wonder alle gevechten al steeds overleefd hebben. Ondertussen zijn ze 11, 9 en 3.
BeantwoordenVerwijderenOh heel herkenbaar... zowel broers en zus van 12, 13 en 15, als de eeuwige ruziemakende 7 en 8 jarigebroer en zus. Hels! Zou het ooit stoppen? I hope
BeantwoordenVerwijderenOh, beste post ever! Even desperated, even ontnuchterd en zoveel grijs haar.
BeantwoordenVerwijderenIk negeer en vloek. Ik kaats de bal terug naar hen onder: los het zelf op maar geweld is nultolerantie. Sublieme kalmeertruc hier is schoenen aandoen en gaan lopen met de kindjes.
En zelf stilletjes liedjes zingen zodat mijn focus daarop ligt en niet meer op conflict.
En geloven dat ze het allemaal vergeten zullen zijn als ze volwassenen zijn. Het is van voorbijgaande aard. Just survive
Hier 3 zonen in huis... en dagelijks ruzie... ook hier het gevoel/idee dat dat enkel bij ons zo is... om het minste beginnen ze te schreeuwen naar elkaar. Normaal praten of reageren lukt niet meer. De puberjaren in beginfase bij de twee oudste zonen... om moedeloos van te worden... en ik dacht echt dat ik een andere, meer chille, moeder zou zijn dan ik in werkelijkheid ben... puberige zoons en een controlefreak gaan niet samen... en die jongste... tja... die loopt schreeuwerig weg als hij zijn zin niet krijgt...
BeantwoordenVerwijderenmaar ach, die andere moeders doen ook maar wat... 😂😂😂
Hier spelen ze vaak leuk, maar die ruzies ken ik ook - om dezelfde redenen ook nog....
BeantwoordenVerwijderen(Te luid zingen hmpf....). Oplossen doe ik het niet, maar ik probeer hen wel erkenning te geven dat het lastig is dat zus of broer iets doet.
Dat helpt in ieder geval tegen de jaloezie.
En verder.... hé ik heb er pas 2 sinds 6 maanden en heb dus groot respect voor een moeder van 5. Het is wel fijn om te horen dat ze nietballeen hier ruzie zoeken ;-)
Ik trek mij op aan het mijn cursus psychologie van jaren geleden. Broers en zussen maken zoveel ruzie omdat ze zichzelf durven te zijn bij elkaar. En omdat het een goede leerschool is. Het helpt hen frustraties en gevoelens te verwoorden, onderhandelen, luisteren en oplossend denken. En als ouder ondergaan en laten doen,zelf geen oplossingen aanbieden maar geweld niet tolereren .
BeantwoordenVerwijderenEn zo is het dus dat ik dagelijks de stem van mijn docent in mijn hoofd hoor ��
Vind ik leuk!
VerwijderenZe kunnen elkaar niet missen en ze kunnen elkaar niet uitstaan... :-) Hier zijn er ook twee jongens die hun mannetje willen staan tegen elkaar, en daartussen nog een meisje die nog de stoerste is! Alle dagen ruzie om kleine dingen hoor, heel herkenbaar! Prachtige blog! Heel eerlijk en oprecht de waarheid!
BeantwoordenVerwijderenJij maakt mijn ochtend goed! Gewoon omdat het zo herkenbaar is.
BeantwoordenVerwijderenMijn grootste truk: effe onderbreken en de focus ergens anders leggen, zo moet het in de hondenschool ook. Hahahah! Alleen lukt dat niet in de auto, in de winkel, al fietsend op weg naar huis, .....
dus alle tips zijn welkom
Nee hoor, hier is er nooit ruzie ;) haha, was het maar waar! Het verschuift ook zo tussen de kinderen, want met een hoopje in huis is er wel altijd iemand anders met wie kan ruzie gemaakt worden, gelukkig zijn er ook genoeg momenten dat ze elkaars beste vrienden zijn. Wij laten ze meestal gewoon doen en letten er op dat ze elkaar geen blauw oog slagen en hameren (niet letterlijk te nemen ;)) er steevast op dat er ook andere manieren zijn om de dingen op te lossen.
BeantwoordenVerwijderenJa hier is het ook wel zo een beetje de laatste tijd. Ik ben maar een kerstballen-score-kaart opgestart. Niet om te straffen maar om te motiveren als ze fijn spelen, helpen, eten, whatever. Ze verdienen groene kerstballen en uiteindelijke beloning is dan een uitstapje of zo. Maar van dat geruzie word ik ook soms kierewiet.
BeantwoordenVerwijderenoh oh oh, hier is ook zo'n fase aangebroken. Waarschijnlijk zit de Sinterklaas tijd en -stress daar voor iets tussen, maar ja. Vooral grote zus slaat er meteen op als haar iets niet bevalt, en kleine broer begint meteen te brullen. Schelen maar 13 maanden, dus jaloezie, dezelfde dingen leuk vinden, enz hebben ze zeker. Ik merk hier ook wel dat het beter is om er niet steeds tussen te springen, en soms gewoon weg te lopen. Ze kunnen zich hier gewoon niet zo goed beheersen (gek toch voor een 5 en 6 jarige... ;-) maar zijn ook makkelijk weer vrienden. Gelukkig.... En als het steeds maar doorgaat, dan ga ik even boven op mijn kamer een boekje lezen, dan weten ze zelf wel hoe laat het is.
BeantwoordenVerwijderenHier werkt soms het verbod om samen te spelen. Dus echt: ik zet de wekker, en het komende half uur mogen jullie niet naar elkaar kijken, tegen elkaar praten, of in elkaars buurt komen. Daarna is de rust vaak teruggekeerd.
BeantwoordenVerwijderenEn voor de rest laat ik ook wat betijen (alhoewel geweld hier ook verboden is), maar als ik zie dat er ééntje telkens de overhand heeft, kom ik wel tussen. Het moet een faire ruzie blijven.
Als ik tussenkom, neem ik ze ook allebei apart, en elk mag zijn verhaal doen, waarbij ik vooral vragen stel als: 'en wat deed jij dan, en wat zou jij anders kunnen doen, ...' en ik vraag hen dan ook samen wat ze elk gaan doen om de ruzie bij te leggen. Klinkt soft hé, maar het werkt wel. Vaak komen ze dan op ideeën: ik ga nu wat afkoelen, of ik neem de helft van de stiften en zus de andere helft, of ik zal niet meer napraten, ...
ken het gevoel...hier ook altijd wel iets met 3 koters in huis.
BeantwoordenVerwijderenen 1 van de 3 volop in de pubertijd...het is geen cadeau
Haha, herkenbaar! Ik houd ook een oogje in het zeil en bemoei me er pas mee als het uit de hand dreigt te lopen. Naast ruzies tussen de bijna-leeftijdgenoten in ons gezin is er ook regelmatig herrie tussen de groten (19, 17, 15, 15) jaar en de 'kleintjes' (10, 7, 4, 3 jaar). In dat geval spreek ik de groten aan op hun gedrag en verdraagzaamheid. Gelukkig zijn er naast de ruzie-uurtjes veel meer uren dat het gewoon gezellig is, maar soms zie je dat niet zo goed. Uiteindelijk wordt het beter, mijn zussen en ik maken nu nooit ruzie meer en vroeger vochten we elkaar de tent uit :-). Mijn moeder zei altijd: ruzie betekent dat je betrokken op elkaar bent, en idd, net zoals barbara hierboven zegt, omdat je jezelf kunt zijn bij elkaar, je voelt je veilig. Wie weet helpt het om dit te bedenken!
BeantwoordenVerwijderenWacht maar tot de puberteit nog meer binnendringt. Soms wil ik gewoon gaan slapen en 6 jaar later wakker worden :-). Ik kan oprecht zeggen dat het hier ook moeilijke momenten zijn. Ik heb er maar 2 (16 en 12) en heb ze maar 'halftijds' wat het er ook niet gemakkelijker op maakt. Enorm veel respect voor jou!
BeantwoordenVerwijderenWhaaa zo herkenbaar wij zeggen dan maar:"Je krijgt er zoveel voor terug" :-)
BeantwoordenVerwijderenNog even volhouden.
Groetjes Edith (ga zo even opzoeken wat sjotten is, ben benieuwd)
Ik vind lange autoritten verschrikkelijk. Dan worden er oorlogen uitgevochten op de achterbank
BeantwoordenVerwijderenHier is het vaak met vlagen. Tot ik net als jou denk, dit kan echt niet langer. Toen ben ik begonnen met een bedtijd klok. Als je iets liefs doet of zegt tegen één van je broers of zussen krijg je 5 minuten extra opblijftijd. Doe je lelijk, dan gaan er 5 minuten tijd af. De eerste keer dat ik dit deed, stond ik echt versteld van het effect. Echt een aanrader. De oudste bij ons is 11 en ook die doet nog fanatiek mee. Na een week zijn ze uit de negatieve spiraal en gaat het hier altijd stukken beter. Zo'n 4 keer per jaar moet ik het meestal herhalen. Succes met je legertje 😉
BeantwoordenVerwijderenErg eh, ik kijk ook met heimwee terug naar het moment dat de kleinste nog kleiner was en er hier geen geruzie was!
BeantwoordenVerwijderenHier ook een nestje van 5: 3 meisjes (6, 5 en 3) en 2 jongens (8 en 5). De jongens moet ik soms echt uit elkaar trekken. De oudste is fysiek veel sterker en durft dat al eens te misbruiken.
BeantwoordenVerwijderenBij de meisjes ligt het anders. Mijn oudste dochter wil de boel altijd redden en offert zich heel vaak op. Ik ben benieuwd hoe dit verder zal evolueren.
herkenbaar en het kan nog jaren af en toe de kop opsteken, eventjes vlam in de pan. Voorbeelden hier komen vaak neer op een dessert waarvan ik niet alles in 1 smaak heb, witte chocolade mousse waarvan er 1 minder is dan aantal kinderen maar wel keuze uit melk of koffie of speculoos maar tja dat is niet witte ...En dan zijn ze al volwassen. Zucht
BeantwoordenVerwijderen...Ik zou bijna blij zijn dat ik er maar één heb... Maar met wie maakt zij dan ruzie?... Juist. Ook niet leuk :-)
BeantwoordenVerwijderenGekke vraag, maar is het ghostrockersspel leuk?? Hier nachtwachtspel al binnen voor Sinterklaas...maar ze hebben ook die van de Ghostrockers op hun lijstje.. ;)
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk Herkenbaar! Soms word je er zelf gek van of kwaad en soms blijf je er kalm onder. Je kan inderdaad niet elke keer tussenkomen en 't is de normale gang van zaken / opgroeien. Finaal hoop ik dat ze sowieso later iets aan elkaar zullen hebben maar tegen dat we daar zijn... En dan zijn ze nog niet aan het puberen. Ik bedenk nu alvast escape routes om te ontstressen. Voorlopig is dat naar een andere kamer gaan of, als de man thuis is, naar de yoga / gaan wandelen ;-) Niet willen / verwachten dat ze altijd happy en lief zijn; dat zijn wij ook niet :-) Ik onthou wel de tip van hierboven : koptelefoon met muziek :-)) Sterkte en ... yes we can! (Noot : ik heb altijd goeie tips voor anderen; meestal minder voor mezelf, haha.)
BeantwoordenVerwijderenAch breek me de bek niet open! Hier 4 stuks: 12-10 en 2 van 7. Elke dag: praat niet te luid, eet met je mond toe, waar is mijn schaar?, IK was dat aan het lezen, JIJ foetelt, ......
BeantwoordenVerwijderenIk pas ook de 'los het zelf maar op' techniek toe. Maar moeilijk en frustrerend is het wel ja...
Thank you.... ik dacht tot vanochtend dat ik werkelijk de enige vreselijke moeder was die het maar niet voor elkaar krijgt om ze gezellig samen aan de ontbijttafel te laten zitten. Op de wc zitten terwijl jij ook moet is blijkbaar hier voldoende om een middelvinger op te steken.... zucht. Dus ja herkenning alom. En de psycholologie lessen die Barbara beschrijft heb ik ook gehad. Daar hou ik me geregeld aanvast, evenals de mantra het komt goed, het komt goed, het komt goed OOIT komt het goed ;-)
BeantwoordenVerwijderenHaha, zo fijn om dit te lezen. Ik zie altijd de mooiste foto's bij je voorbij komen. Verhalen over het feit dat je met vijf kinderen de mooiste steden bezoekt. Maar gelukkig, bij jullie gebeuren dit soort dingen dus ook ;)
BeantwoordenVerwijderenHahaha, miserie van een ander lezen kan zo'n deugd doen ;-) het is overal wel iets zeg ik altijd... Ik benadruk altijd delen en ruilhandel, en ook, los het zelf maar op, ik was er niet bij, haha...
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg enkele jaren terug van een leerkracht eens te horen. Als ze veel ruzie maken, is het een teken dat ze zich goed voelen thuis. Zij had dat ook eens te horen gekregen. Hier is het soms al "kermis" van ze opstaan. Dus om 6u 's morgens. En dan weet ik al hoe dikwijls ik moet roepen of zeggen "stop ermee" Hier zijn ze 13,5 , 11 en 5.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is het zoeken naar de juiste relatie met elkaar. Leren geven en nemen i.p.v. alleen nemen of alleen geven.
BeantwoordenVerwijderenHelaas geen tips, alleen een knuffel en zeggen dat het allemaal wel goed uitdraait! Succes!
Graag meer van dit soort 'real life' posts ;-)
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk, dank voor deze post! Ik deel je smart (maar dan met 3 kids) en ga ervan uit dat het uiteindelijk allemaal op zijn pootjes terecht komt.
BeantwoordenVerwijderenIk zeg soms: jongens, zien jullie iets op mijn hoofd? Ik heb het gevoel dat ik mijn politiepet weer op heb... Hahaha, dan moeten ze altijd weer lachen
Ruziemaken deden onze bloedjes wel, maar echt vechten niet en daar ben ik wel blij om. Inmiddels zijn de 4 oudsten twintigers en nog steeds komen ze goed overeen. Soms lijkt het wel een clan:)
BeantwoordenVerwijderen