Life on sneakers, een inspirerend verhaal over veerkracht, dankbaarheid en het vinden van schoonheid in kleine dingen. Dit is de eerste zin op de achterflap van dit boek en dit vat het boek treffend samen...
Hoe vaak krijg ik de vraag niet gesteld van mensen, en dan mss nog het vaakst in interviews: als je je kinderen één enkel ding zou kunnen wensen...wat zou het dan zijn? En dan begint het nadenken. Een leven vol geluk? Tuurlijk wens ik dat mijn kinderen toe. Een goede gezondheid? Zeker weten. Hun dromen kunnen waarmaken? Lijkt mij vanzelfsprekend dat je dat voor je kinderen wenst...Geen financiële problemen? Is altijd mooi meegenomen natuurlijk. Maar als ik dieper nadenk en mij echt afvraag wat ik werkelijk wens dan denk ik dat ik voor veerkracht ga...want hopen dat het leven mijn kinderen enkel geluk zou toestrooien zou naiëf zijn. Een goede gezondheid is veel waard, maar wordt heel vaak als vanzelfsprekend gezien. En je dromen waarmaken zou zo maar eventjes het gevolg kunnen zijn van dat ene kenmerk 'veerkracht'. Ook als het leven tegenslaat, toch de energie en de positiviteit blijven zien om weer verder te gaan, opportuniteiten blijven zien....En zeker na het lezen van dit mooie, echte, emotionele en positieve boek ben ik overtuigd...als er één ding is dat ik mijn kinderen toewens dan is het dat ze veerkrachtige mensen mogen worden net als de schrijfster van dit boek.
Mooi hoe je dat verwoordt. Als beginnend leerkracht vind ik veerkracht één van de belangrijkste dingen om mijn leerlingen bij te brengen. Zeker in deze tijden is dat hetgeen ze nodig hebben om, samen met hetgeen je hen bijbrengt en aanleert, het leven aan te kunnen. Je kind kan nog zo verstandig zijn, als het niet de veerkracht heeft om met de gebeurtenissen waar het mee in aanraking komt om te gaan, zal het moeten spartelen om zich erdoor te slaan. En één keer spartelen is niet slecht, maar altijd moeten spartelen is voor niemand prettig, en zeker niet voor de kinderen die daar extra gevoelig voor zijn.
BeantwoordenVerwijderenLaten we de/onze kinderen dus allemaal veel veerkracht proberen bij te brengen, en de kracht van de liefde en het mededogen. Dat ze mogen blijven geloven dat het hier een mooie, goede plaats is om samen te leven. Ook na de gebeurtenissen van afgelopen week. Wat sommigen misschien naïef vinden, maar wat we nu ook allemaal meer dan ooit nodig hebben.
Mooi trouwens, hoe je kinderen erover praatten in het journaal. Als mijn kinderen er later zo over spreken, ben ik een trotse mama!
Ik wens jullie, en iedereen die deze blog volgt, een fijn paasfeest. Want een kinderlach gaat boven alles!
Dat heb jij goed gezien dat veerkracht een heel belangrijke eigenschap in het leven. Veerkracht heb je inderdaad het meest van al nodig om alle aspecten van het leven te kunnen dragen zowel de positieve als de negatieve. Ik kan het niet beter verwoorden dan dat jij hier deed. Ik ben het boek ook aan het lezen. Een aanrader !
BeantwoordenVerwijderenik las vandaag een stukje in de zondagskrant over Evi Renaux.ik heb al 3jaar chronische pijnen en werkonbekwaam,dinsdag koop ik haar boek,misschien geeft die me inspiratie.ik bekeek ook haar blog.leuk dat jij dit blogje deelde met ons.groeten en fijne avond
BeantwoordenVerwijderenSterk punt dat je maakt... veerkracht is een enorme hulp... want een leven is sowieso met ups & downs, in je eigen leven en dat van de mensen rond je... en dan kan een goede portie veerkracht veel betekenen...
BeantwoordenVerwijderenIk moet zeker eens kijken naar dit boek...
Aan de ene kant hoop je eigenlijk dat de kids geen veerkracht nodig hebben, maar aan de andere kant weet je dat iedereen dat vroeg of laat, in grote of kleine mate nodig heeft... mooie wens!
BeantwoordenVerwijderenIk vond het een heel mooi boek dat heel vlot las. Helaas voor mij ook vaak herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenHeb beide boeken ondertussen gelezen en be-blogd. Inspirerende lectuur.
BeantwoordenVerwijderen