donderdag 28 september 2017

Over yoga en grote beslissingen





















































Ik ben op dit moment in Italië! (en ik hoor jullie nu denken, wtf? Alweer weg???) Maar laat mij even wat meer tekst en uitleg geven. Ik ben namelijk op yogareis samen met mijn partner in crime Ingrid. Een week yoga gecombineerd met werken, (want ja wij hebben hier KEIhard gewerkt) maar wel in het zonnetje, met gezonde ontbijtjes en lunches en elke dag startend en eindigend met yoga gegeven door powerlady Adriana . En dit is allemaal een rechtstreeks gevolg van een beslissing die ik kortgelden heb gemaakt. Want ik kan vanaf nu werken waar ik wil, zolang ik maar wifi en stroom heb.

Ken je die momenten in je leven, waar je voelt dat je op een kruispunt staat en dat je keuzes moet maken? Wel, ik stond de voorbije maanden op het midden van zo'n kruispunt. Enerzijds het comfort van een vaste job, met een maandelijks loon, zekerheid en leuke collega's anderzijds de drang om uit te vliegen en mijn eigen ding te kunnen doen, op eigen benen te staan en te genieten van de vrijheid en de rollercoaster die ondernemen met zich meebrengt.
Het idee waarmee ik dacht dit allemaal te combineren bleek al snel naïef. En keuzes drongen zich op. In de eerste plaats voor mijn eigen evenwicht en mijn gezin en daarnaast ook omdat je voelt als je er echt voor wil gaan je helemaal moet springen. En dat is dan ook de beslissing die ik heb gemaakt.

I quit my job! En ik ga ondernemen. 100% gaan voor mijn droom: Maison Slash, een online magazine en parentfriendly marketing agency. Met alle voor- en nadelen die hiermee gepaard gaan. Weg vast inkomen, hallo hard werken en vechten voor centen. Maar de voldoening die gepaard gaat bij de eerste binnen gehaalde opdrachten, de vrijheid om je agenda zelf in te vullen, de eerste lezingen die we mogen geven, de ambitieuze plannen die eraan komen en de eerste behaalde successen maken dat ik voel dat de adrenaline stroomt. Andere kant van de medaille is dat je botst tegen muren, je valt en weer moet opstaan en dat je heel hard werkt zonder dat er daarom altijd direct een financiële vergoeding tegenover staat.

Gelukkig dat ik dit verhaal niet alleen aanga. Dat ik Ingrid een jaar geleden ben tegengekomen. Met twee ben je net altijd iets sterker dan alleen. Dat onze ploeg zich ondertussen uitbreidt. Dora, Gwen, Stefanie,...allemaal mensen die meebouwen aan ons verhaal en we zoeken nog freelancers (check hier)! En dan mag ik papavanvijf niet vergeten. Die ervoor zorgt dat ik de kans krijg om dit te doen door te zorgen dat het thuis ook allemaal op rolletjes loopt als ik verdrink in de verplichtingen, werk en opportuniteiten die ondernemen met zich meebrengt. Mijn kinderen zeggen in ieder geval al dat ze allemaal bij Maison Slash willen komen werken :-). Gelukkig ben ik dit weekend weer lekker thuis en kan ik keihard genieten van mijn kroost. Want ik wil dan wel ondernemen ik wil ook bovenal mama zijn en mijn vijf kinderen lekker helemaal platknuffelen thuis.

En dan wil ik last but not least ook nog Adriana bedanken voor deze fijne week. Want laat dit nu toeval zijn, ik en Adriana waren ooit collega's en ook zij maakte al de sprong om haar droom waar te maken, de wereld rond te reizen en van haar yoga te kunnen leven. En naast geïnspireerd te zijn door haar acrobatische toeren is ook haar ondernemersverhaal een bron van inspiratie. Thx Adriana voor alles! En moesten jullie zin hebben gekregen, er zijn nog plaatsen op haar andere yoga reizen.













zondag 24 september 2017

Heb.jij.VIJF.kinderen??????


Laten we kort door de bocht genomen stellen dat er 2 groepen van mensen zijn. Zij die weten dat ik vijf kinderen heb, ik heb namelijk best wel wat kanalen waar je dat op kan zien en zij die geen flauw benul hebben van wie ik ben laat staan van het feit dat ik vijf kinderen heb. Tot daar deze fijnzinnige analyse. 
Niets spectaculairs aan denk ik dan. Leuker wordt het als de ene groep de andere ontmoet. Liefst in de volgende setting: Ik ben met een kennis/vriend/collega aan het babbelen op een event/openbare plaats en er komt, sociaal als ik ben, iemand bij ons groepje staan. Deze persoon heeft geen flauw idee wie ik ben en stelt tijdens ons gesprek geheel onschuldig de vraag: en heb jij kinderen? Waarop de andere persoon ofwel begint te gniffelen, zeker als het de eerste keer is dat ze dit meemaakt ofwel een koffie gaat halen want ze weet dat ze de volgende 10 minuten geen deel meer gaat uitmaken van het gesprek. 
Feit is dat deze situatie grof geschat wekelijks voorkomt. Dit maal 52 x7 en je ziet dat ik mijn gezinssamenstelling al heel, héél vaak heb moeten uitleggen. En het grappige is dat alle mensen, mannen en vrouwen, zo goed als allemaal dezelfde reacties en vragen stellen, hooguit de volgorde veranderd eens. Hieronder een kleine bloemlezing:

Heb.jij.VIJF!?!.kinderen?

Zijn die dan allemaal van jou? Of heb je een nieuw samengesteld gezin?

Maar jij ziet er nog zo jong uit.

En waar heb jij die gestoken? Je zou niet zeggen dat je vijf keer bent zwanger geweest.

Of zit er een tweeling tussen?

Ah, ok er zit een tweeling tussen. 

En hoe oud zijn ze dan?

Dan was jij echt jong als je eraan begonnen bent.

Wanneer komt de zesde? 

Wou je altijd al vijf kinderen?

Maar dan ben je gestopt met werken. Neen? Hoe.doe.jij.dat.dan??

Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Geen idee of het significant zou zijn maar met deze reacties zou ik zelf een sociologische onderzoek kunnen beginnen. Wat is de perceptie van de gemiddelde Vlaming van een moeder van vijf? Vul zelf maar aan ;-)

zondag 17 september 2017

Waarom me-time voor mama's (en papa's) een goed idee is

Het blijft mij verbazen hoe mensen reageren als ze horen of zien dat ik af en toe wat me-time in mijn agenda plan. Vaak is het een soort mix van ongeloof, goesting, nieuwsgierigheid en soms ook afwijzing en jaloezie. Niet dat ik er heel erg van wakker lig. Maar indirect voel je wel steeds die druk om je te verantwoorden, ja mijn man kan alleen voor de kinderen zorgen, neen hun kleren liggen niet klaar, neen ik weet niet wat ze gaan eten en ja ze blijven hun naschoolse activiteiten doen.

En natuurlijk reageren de kinderen, oh mama, mogen wij niet mee en mama ik ga je missen. En natuurlijk kom ik thuis in een huis dat een paar dagen zonder mij heeft gedraaid, wat dus wil zeggen dat de kinderen in zotte tenues naar school zijn gegaan en dat ze wat meer frietjes hebben gegeten en dat ze hun zak om op bosklassen te vertrekken helemaal alleen hebben gemaakt. Maar of dat daarom slechter zou zijn? Verre van! Want hierdoor vinden de kinderen het heel normaal dat je als mama of papa een eigen agenda mag hebben, worden ze zelfstandig en hoor je hen dromen van carrières als journaliste of modeontwerper waar ze de wereld voor willen rondreizen zonder dat ze zelf in vraag stellen of dit combineerbaar zou zijn met een gezin.

En dat kleine beetje schuldgevoel dat alsnog naar binnen sluipt smelt helemaal als sneeuw voor de zon als ik mijn dochters hoor vertellen tegen hun vriendjes dat ze, als ze later groot zijn, ze net zoals hun mama willen worden <3<3<3

woensdag 13 september 2017

En ook een nieuwe badkamer :-)
























En zoals beloofd ook een kleine inkijk in onze nieuwe badkamer. De eerste keer dat ik een badkamer heb die aangepast is aan een groot gezin :-). Met 3 wasbakken en 2 grote inloopdouches zouden we het moeten kunnen redden. Zelf in de drukke spits. Want met opgroeide kinderen en dan vooral meisjes denk ik dat we niet genoeg douches, spiegels en vooral warm water kunnen hebben. Gedaan met de ik ga eerst in de douche ruzies want anders is het water koud!

De badkamer een ontwerp van de architecten Hannah Corbett en Stefanie Cornut. De vloer is een gekleurde epoxy vloer en de tegels zijn geïnspireerd op de oude badkamertegeltjes van vroeger. Voorlopig is de bananenplant nog niet zo groot. Maar bedoeling is wel dat ze wat meer ruimte gaat innemen en er komen ook nog hangplantjes aan het plafond. Je ziet, echt volledig af zal het nooit zijn :-)

By the way...zin om meer foto's te zien? Op 30 september staan we met ons huis in de weekendbijlage van De Standaard

zaterdag 9 september 2017

Wij hebben een keuken!!!








Hoe zalig is het om te kunnen koken in een keuken! Na 6 maanden plantrekkerij, de werkmannen, het stof en de chaos buiten en vuur en stromend water in mijn keuken! Je zou voor minder een vreugdedansje doen. Zo fier ook op mijn zusje Stefanie Cornut en Hannah Corbett die het helemaal uittekende en de verbouwingen in goede banen leidde. Ze dacht zelf aan een zitraam wat een ongelooflijk gezellig plekje is geworden in de keuken.

We hadden de kinderen dan ook beloofd om de keuken feestelijk in te wijden. En terwijl ik los ging met fotograferen toverde papavanvijf een hele stapel gewonnen brood tevoorschijn. Zelf de klusjes die normaal met het nodige tegengestribbel gedaan worden, werden met de glimlach afgewerkt. Al vrees ik dat er op die welwillendheid snel sleet gaat komen  :-). Mijn enthousiame over de luxe van stromend water, ruimte, licht, opbergruimte en een prachtig design hoop ik nog heel lang vast te houden!

Ps: de badkamer is ook volledig opgeknapt. Meer foto's volgen snel!

vrijdag 1 september 2017

Het is weer 1 september!!!








Ik blijf het heerlijk vinden die 1 september foto's :-). Ikzelf kijk met veel plezier terug op de collectie back to school foto's die mijn ouders 15 jaar lang van mij en mijn broer en zussen maakten. En dat in het pre instagram tijdperk :-D. Elke keer weer op dezelfde plaats. Een foto langs de voorkant en een foto langs de achterkant. En ook al kunnen mijn kinderen later, als ze al de tijd en de goesting hebben hun groiecurve bijna in foto's uitprinten, toch is deze 1 septemberfoto voor mij eentje die niet mag ontbreken in de rij. En dit jaar is het toch een speciale editie. Met Fee die start in het eerste leerjaar en Kato die haar boekentas omruilde voor een rugzak en begint aan het humaniora carrière. Al stond zij vooral voor de show op de foto's want het schooljaar startte voor haar met een dag verlof!

Hier zie je trouwens hoe hard mijn kroost gegroeid is op 3 jaar tijd :-D