zondag 28 april 2013

Auwwwwwww....


Ik weet niet of het altijd zo'n leuke gave is om empatisch te zijn als één van je kinderen hun vinger tussen de deur heeft gestoken. En vooral het hartverscheurend wenen van de pijn die erop volgt en door mijn moederhart snijdt...Maar als de traantjes zijn opgedroogd en de pijn verdwenen (en de nagel eraf is gevallen...) kan je wel überschattige fotootjes trekken...al blijft het een klein troostprijsje voor de geleden schade natuurlijk...

13 opmerkingen:

  1. Ow.... zo zielig. Hoewel ik bijna 46 ben, kan ik me als de dag van gisteren herinneren dat mijn vinger tussen een kastdeur kwam, helemaal plat omdat mijn neefje de deur dicht hield. Met de vinger is het wel goedgekomen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ocharme. Verdrietig maar toch ozo'n koddig snoetje.
    Leuke blog heb je trouwens, ben zelf ook mama van 5 maar al iets grotere versies (ts 14 &4) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach arme...
    Ook ik weet nog heel goed dat ik als 4 jarige mijn duim tussen de deur kreeg. En de volgende dag mocht ik van de nonnen, met dik verband om de duim, kraaltjes rijgen op de kleuterschool. Wat niet ging natuurlijk...

    Beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oei, ocharme, dat doet zo'n zeer!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ocharme. Dat doet inderdaad zeer.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ACh wat zielig.

    En ja, valt niet mee om al te empatisch te zijn, ik heb er zelf direct stress gerelateerde lichamelijke klachten van als kind iets heeft .... stom he. Daar heeft niemand wat aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. oooh wat een zielige snoet! ja dat kan je zo hartzeer doen eh, als ze zo iets voor hebben! Mila is vannacht uit haar bed gedonderd, en ook traantjes door de buil op haar hoofdje. Even bij haar in bad gekropen en dan kan ze (en ik ook wel) zo genieten van een dikke knuffel en een beetje door haar haartjes strelen.

    BeantwoordenVerwijderen